vaticaanstad

Zo dan wat een dag! Het lijkt wel of we 48 uur gehad hebben vandaag ipv 24. Het begin. Na het ontbijt vertrekken we naar Rome. We worden bij de eerste halte van de metro afgezet en gaan hiermee verder. We krijgen een half uurtje voor een bakkie en een actie en gaan dan de rij in voor de sta. Pieter. Nu is er een heiligverklaring geweest afgelopen weekend en dat heeft nogal wat pelgrims op de been gebracht. Helaas zijn die nog niet allemaal naar huis. Wat normaal eer rij van 10 min is is nu een rij van 1.5 uur. Gelukkig schijnt de zon. Sanne onze reiskeidster voorziet ons van nuttige info via het audiosysteen en zo komen we die 1.5 uur met gemak door.
Wat was het het wachten waard. Door alle info vooraf wisten we waar we kijken moesten. Wisten we wat we zagen en dat was overweldigend! Zo veel, zo mooi echt fantastisch. We hadden 2 uur de tijd om te kijken en te lunchen. Helaas hadden we voor de lunch geen tijd meer! In plaats van de lunch zijn we de koepel ingegaan. Eerst een stuk met de lift en daarna trappen lopen naar boven. Af en toe helemaal scheef, er gebeurde rare dingen met ons evenwicht gevoel maar door stug de ene voet voor de andere te zetten zijn we boven gekomen. Wat een beloning boven. Een adenbenemend uitzicht zowel in de koepel als erbuiten, echt prachtig. Daarna kwam de grootste uitdaging, de afdaling. Met knikken de knieën en klotsende ksels ben ik voetje voor voetje naar beneden gegaan. Wat was ik bij dat ik na 20 min beneden stond. In draf op zoek naar de groep terwijl Ronald onderweg een broidje scoorde en hup het viticaans museum in. Hier leidde Christiano een Nederlands sprekende Italiaan ons rond en daar gingen we weer trapie op en neer. Hij deed het met veel humor en passie. Zette ons buiten op een trap en begon uit te leggen wat er allemaal te zien was in de sixtijnse kapel.
Voor die tijd nog wat van heg museum gezien en o wonder op een van de prachtige fresco's van Rafael staat Rocky afgebeeld. Moe van het omhoog kijken komen we uiteindelijk bij de sixtijnse kapel. Gidsen mogen hier niet Ron Leiden maar door de goede uitleg van Christiano weten we waar we op moeten letten. We komen allemaal met een stijve nek van het omhoog kijken naar buiten. Echt een superdag!!!!
We nemen de metro weer terug naar de bus en raken in gesorek met een Nederlands sprekende Italiaan. Erg gezellig. Eenmaal in de bus is het tijd voor een tukkie, wat een indrukken en informatie moeten we verwerken.
In het hotel kunnen we direct aan tafel en geloof me het eten is hier niet best, maar het smaakt hemels.
Daarna nog even de bar in en even heerlijk de slappe lach gehad en nu lekker slapen en hopen dat de kuiten het nog dien morgen.....
Bonne notte