oma is weer naar huis.

Vandaag een rustige dag gehad. Venmorgen een wasje gedraaid en een gesprek met een duiker gehad. Deze man is gespecialisserd in duiken met een handicap. Zijn motto: Als je kunt ademen kun je duiken.
Deze man duikt 1 op 1 met zijn clienten en houdt rekening met de handicap van zijn klant. Yoram heeft geen inspanningsastma en hij zag geen probleem om hem een introductieduik te geven. Dit zouden ze doen in water waar op 3 meter een wrak ligt, het is op een plateau dat langzaam afloopt naar 6 meter en dan dieper wordt. Hij wilde met Yoram niet dieper dan 12 meter duiken en dan is er geen punt met zijn astma.
Yoram is erg geschrokken van het nee dat we in Nederlnad gehad hebben en hij twijfelt nu heel erg wat hij moet doen. Gelukkig heeft hij nog bedenktijd, dus wie weet... Zelf denk ik van niet, maar goed.
Daarna zijn we lekker gaan zwemmen. Oma heeft de middag bij ons doorgebracht, zij moest om half 12 haar kamer uit. We hebben nog een spelletje gedaan en veel te snel was het bij 4en en moesten we naar beneden. We stonden er nog maar net toen de bus aankwam en we afscheid van oma moesten nemen.
De mannen hebben daarna nog even gezwommen en een paar t-shirts gescoord. Ik heb een fles bijna pure aloe vera gekocht in de strijd tegen de muggen. (Hoef ik die planten niet meer te verminken) Volgend de receptioniste werkt het erg goed, we gaan het proberen ermee.
Na het eten nog een filmpje opgezet voor Soraya, daar komt ook niet veel van en als ze het dan ook nog eens met alsjeblieft vraagt krijgt ze natuurlijk haar zin. Tot morgen!